کد مطلب:298759 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:132
عذرخواهی انصار و مهاجر از حضرت زهرا
قال سوید بن غفله: فاعادت النساء قولها- علیه السلام علی رجالهن فجاء الیها قوم من وجوه المهاجرین والانصار معتذرین، و قالوا: یا سیده النساء لو كان ابوالحسن ذكر لنا هذا لامر قبل ان نبرم العهد، و نحكم. العقد، لما عدلنا عنه الی غیره
فقالت: الیكم عنی، افلا عذر بعد تعذیر كم، ولا امر بعد تقصیركم» [1] .
ترجمه:
در احتجاج و بحارالانوار به روایت از سوید بن غفله چنین آمده است: كه زنان مهاجر و انصار آنچه را حضرت زهرا علیهاالسلام برایشان گفته بود برای مردان خود بازگو كردند.
پس از آن گروهی از بزرگان مهاجر و انصار در مقام عذرخواهی برآمدند و به نزد حضرت زهرا علیهاالسلام آمدند و گفتند: ای سرور زنان! اگر ابوالحسن (علی علیه السلام) پیش از بیعت كردن، با ابوبكر این نكته را به ما پیشنهاد می كرد، هرگز ما او را رها نمی كردیم، و به سراغ دیگران نمی رفتیم
حضرت زهرا علیهاالسلام كه از گناه آنان سخت ناراحت بود به آنان فرمودند: از من دور شوید! بعد از عذرهای دروغین شما، دیگر عذری پذیرفته نیست، و بعد از این تقصیر و گناه شما، دیگر چاره ای وجود ندارد
شرح مختصر:
مهاجرین و انصار با شنیدن خطبه ی كوبنده و قاطعانه حضرت زهرا علیهاالسلام سخت تكان خوردند و احساس شرمساری نمودند، همین امر سبب شد كه به عنوان عذرخواهی و جلب رضایت دختر رسول خدا علیهاالسلام به خدمتش شرفیاب شوند. اما در جواب خطبه ی حضرت عذری بدتر از گناه را مطرح كردند كه قلب دردمند حضرت زهرا علیهاالسلام را دردمندتر نمودند. از كلام آنها چنین برمی آید كه قصد جبران اشتباه خود را ندارند و اقدم خود را چنین توجیه كردند: اگر علی علیه السلام پیش از ابوبكر پیشنهاد بیعت می كرد، هرگز او را رها نكرده و به دیگری رجوع نمی كردیم، ما با ابوبكر بیعت كرده ایم و نمی توانیم پیمان خود را بشكنیم. [2] .
[1] اجتماج، جلد اول، ص 149، بحار الانوار، جلد 43، ص 161.
[2] ر- ك: الامامه و سياسه، جلد اول، ص 19، البدايه والنهايه، جلد سوم، جزء پنجم، ص 196.